psychological safety at work

“ถ้าทีมเงียบ อย่าเพิ่งดีใจ—เขาอาจไม่รู้สึกปลอดภัย”

ผู้นำจะสร้าง Psychological Safety ได้อย่างไร โดยไม่ต้องพูดมากขึ้น แต่ต้องฟังให้มากขึ้น

ในห้องประชุมที่เงียบเกินไป หลายคนอาจตีความว่า “ทีมเห็นด้วยกับเรา” หรือ “ทุกอย่างไปได้ดี”
แต่ในความเป็นจริง ความเงียบอาจเป็นสัญญาณเตือนว่า ความปลอดภัยทางจิตวิทยา (Psychological Safety) ยังไม่เกิดขึ้นในทีม

ทีมที่ไม่พูด ไม่ได้แปลว่าพวกเขาไม่มีอะไรจะพูด
แต่พวกเขาไม่แน่ใจว่า "ถ้าฉันพูดออกไปแล้ว จะเกิดอะไรขึ้นกับฉันบ้าง?"
ฉันจะถูกมองว่าไม่รู้จริง หรือเปล่านะ?
ฉันจะโดนโต้แย้งแรงๆไหมนะ?

จริงอยู่ว่าความรู้สึกนี้เกิดขึ้นในความคิดของทีม
แต่ก็มักสะท้อนพฤติกรรมของผู้นำที่ พูดมากเกินไป ฟังน้อยเกินไป ด้วย

ในองค์กรที่เน้น Innovation หรือพยามส่งเสริมให้เกิดนวัตกรรมใหม่ๆ
แต่คนในทีมไม่กล้าเสนอไอเดียแปลกใหม่ ไม่กล้าบอกข้อผิดพลาดที่เขามองเห็น
ทุกอย่างเงียบจนเหมือนทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี
ให้ระวังว่า ความเงียบนั้นอาจไม่ใช่ความสงบ แต่คนในทีมแค่ปิดปากตัวเอง
ไม่ใช่เพราะว่าเขาไม่มีอะไรจะพูด แต่เพราะเคยมีประสบการณ์พูดแล้วโดนตัดบท
เสนอความเห็นแล้วไม่มีคนฟัง หรือเมื่อเขาชี้สิ่งที่คาดว่าจะเป็นความผิดพลาดแต่กลับโดนแย้งว่าเป็นคนคิดลบ
พวกเขาเริ่มเรียนรู้ว่า อยู่เงียบๆจะดีกว่า

Psychological Safety ไม่ได้เกิดจากคำพูดว่า “พูดมาได้เลย ผมเปิดรับ”
ผู้นำคือคนที่รู้จัก “เงียบ” เพื่อให้เสียงอื่นดังขึ้น เช่น

เว้นจังหวะเงียบหลังตั้งคำถาม ตั้งใจรอฟังเขาพูด และเมื่อมีคำตอบก็จะไม่พูดแทรก
คนที่เป็นผู้นำจะขอบคุณความเห็น แม้เป็นความเห็นที่แตกต่าง และแม้เป็นความเห็นที่อาจจะไม่ได้ถูกนำไปใช้
ผู้นำแสดงให้เห็นว่าทุกเสียงมีคุณค่า แม้ยังไม่ชัดหรือยังไม่สมบูรณ์

การฟังที่แท้จริง คือการเปิดพื้นที่ให้ “สิ่งที่เรายังไม่รู้” ได้เข้ามา
Psychological Safety จะทำให้พวกเขากล้าพูดอย่างไม่ต้องกังวลว่าจะถูกมองอย่างไร

ในยุคที่ทุกองค์กรพูดถึง innovation, agility, และ collaboration
เสียงที่หายไปในห้องประชุม อาจมีค่ามากกว่าที่เราคิด 
และคนที่ทำให้เสียงนั้นกลับมาได้ คือ ผู้นำที่กล้าหยุดพูด แล้วเริ่มฟังจริงๆ

ครั้งสุดท้ายที่คุณหยุดพูด และตั้งใจฟังคนอื่นอย่างจริงใจ คือเมื่อไร?

ดร.หนิง ดไนยา
โค้ชผู้บริหารที่ได้รับการรับรองระดับสูงสุด (MCC - ICF) 

ติดตามหนังสือ "โค้ชเป็น ทีมเปลี่ยน องค์กรโต" เร็วๆนี้